Dag 15 | 12 mei - Death Valley -> Walker/Coleville

Gereden: 340Km
Weer: Zon, licht & zwaar bewolkt, regen & sneeuw - Tussen de 25 graden bij vertrek tot 14 graden bij aankomst.
Hotel: Meadowcliff lodge
Route: https://goo.gl/maps/ps1qEs9vuwS2

Vandaag was een "verbindingsdag". De rit vanuit Death Valley naar Yosemite is te lang om één keer te rijden dus we hebben net voor de bergpassen een overnachting. 
9 maanden geleden tijdens het samenstellen van de reis stonden we voor de keuze waar we precies de overnachting wilden doen. Er zijn 4 bergpassen over de Sierra Nevada waarvan er 3 worden gesloten in de winter. Alleen de meest noordelijke pas wordt open gehouden. 
De Tioga pas, dit is de meest zuidelijke pas, is het hoogste en wordt als laatste geopend. Realistisch gezien was de kans dat deze open zou zijn als wij de Sierra Nevada moeten passeren nihiel. 
De Sonora pass was realistischer en in de planning ben ik daar ook vanuit gegaan. 

Bij het vertrek vanuit Death Valley was het heerlijk weer. Rond de 22 graden en we hadden dus de korte broeken aan getrokken. 

Onze eerste stop was Cerro Gordo. Dit is een oudmijnwerk plaatsje waar je alleen komt via een (zeer) slechte weg. High Clearance en 4x4 is sterk aan te raden. Vol vertrouwen zijn we aan de klim begonnen. 
Na zo'n 45 minuten hebben de de klim uiteraard gehaald en boven hebben we de auto geparkeerd. 
Toen stond er groot bord "closed"........ hmm en nu.
Na 5 minuten hoorden we een qud starten en deze begon langzaam onze kant op te bewegen. 
Het blijkt dat hij de enige persoon is die er woont en hij krijgt niet heel veel bezoekers. Soms een groepje mensen die komen kamperen of om geologische redenen de berg willen bezoeken. Dat hij weinig bezoek krijgt is ook niet heel vewonderlijk met zo'n weg.
De beheerder heeft ons rond geleid langs de meeste gebouwen en veel geschiedenis verteld over het ontstaan en waarom het er nu zo verlaten bij ligt. 
Na ongeveer 1 uur zijn we weer naar beneden gereden. 
De kou was wel toegeslagen. Bovenop de berg was het 7 graden

De volgende stop was Manzanar. Hoewel het ooit is begonnen als boederij staat het bekend als  "War Relocation Center" in WO2. 
In 1942 besloot de overheid dat alle Amerikaanse Japanners moesten verhuizen naar een "War Relocation Center". Er zijn een stuk of 6 centrums gebouwd en in Manzanar zijn ongeveer 10.000 mensen onder gebracht. 
Bijzonder om te zien hoe er met de Amerikaanse Japanners werd omgegaan. 

Omdat het allemaal wat langer had geduurd dan we hadden verwacht zijn we door gereden naar onze eindbestemming. 

De weg er naar toe liet ons echt verwonderen over de omgeving. Super mooie uitzichten met veel sneeuw op de bergtoppen. 
Langzaam begon de temrpatuur toch echt behoorlijk te zakken richting de 10 graden en we zagen ook behoorlijke donkere bewolking langs de bergtoppen verschijnen. 
hoe verder we klommen hoe kouder het werd. Het begon zachtjes te regenen en steeds harder. Toen het rond het vriespunt was zagen we sneeuw op het raam komen. 
Ook de omgeving was al redelijk wit en het sneeuwde al een tijdje. 

Rond 19.30 kwamen we aan in ons hotel. Na een snelle check-in zijn we naar onze kamer gereden hebben we wat spullen in orde gemaakt en zijn we gaan slapen.