20-05 | Dag 5: Elma - Vancouver (WA)

We hebben vandaag veel gezien maar we zijn niet op heel veel plaatsen geweest. Vandaag stond Mount st. Helens op het programma en daar komen en weer terug rijden zorgde voor een goed gevulde dag. 

We zijn na het ontbijt rond 08.30 uit Elma gereden. We kwamen onderweg in Centralia een veteranen museum tegen. Het was niet een groot museum en het ging niet zozeer over de oorlogen zelf, maar om de mensen die in de oorlogen hebben gediend. Ze krijgen veel donaties (in goederen) van familieleden van overledenen.

We werden op weg geholpen door een zeer vriendelijk oudere man. Nu waren het allemaal mensen op leeftijd en ze vonden het leuk en interessant dat we uit Nederland.

Na het museum was het tijd om te shoppen, We hebben onze eerste Outlet shopping center aangedaan.

Het was nog erg vroeg wat een voordeel is met de drukte. Iedereen had de tijd om te helpen want de Amerikaan loopt graag voor je als je iets wilt kopen. Is er iets te klein, ze staan gelijk bij je om een andere maat te pakken. 

Onze buit: Gea heeft een broek, truitje en 2 hempjes gescoord. 
Ralph heeft een broek gevonden en 2 shirts van Ralph Lauren.

Toen was het tijd om naar ons eigenlijk reisdoel te gaan, Mount Saint Helens. De weg ernaar toe was langer dan ik had verwacht. We deden toch een uur over, wat op papier niet meer als 30 minuten zou moeten duren. Het ging over erg heuvelachtig terrein met schitterende uitzichten. Onderweg kwamen we een Forest visitor center tegen waar we zijn gestopt. Ze hadden een mooi overzicht over de vallei richting de vulkaan. Er was ook een Park ranger aanwezig en die informeerde ons dat er een groep van zo’n 30 eilanden in de vallei liep. Ze liepen wel ver weg waardoor het wel kleine beestjes leken. 

De park ranger vertelde ons ook dat het bijzonder is dat we gisteren zwarte beren hebben gezien. In mei laten ze zicht nog niet zo vaak zien. 

Na de aankomst op Mount Saint Helens zelf, waar trouwens  erg veel sneeuw lag, hebben we een film gezien over de effecten en gevolgen van de eruptie in 1980. Dan krijg je toch wel respect voor de natuur. Hier kwam ik er ook achter dat de top niet is weg geblazen tijdens de eruptie maar door een aardverschuiving omlaag is gekomen, al met al interessant!

Na de zelfde weg weer naar beneden te hebben gereden zijn we door gereden naar Vancouver, dit ligt tegen de grens met Oregon.
We hebben geslapen in Econo lodge. Erg simpel motel in het centrum van Vancouver.
We hebben tot nu toe redelijk goedkoop geslapen en de hotels/motels zijn erg meegevallen. Schoon, grote kamers en redelijke bedden.